یامهدی !روشنی اندیشه وسخاوت کلام وگریه بی دریغ وبی شائبه ام هدیه تو باد اگر مرا واشک چشمانم را لایق پیشکش کردن می بینی

یا مهدی یادت یاد نسیم سحر گاهیست ولحظه ای که نگارشت می کنم پاکیزه تر از همیشه ام

ببین

چگونه با نیامدنت همه تنها با تکرار بیهوده ومداوم خویش خویشتن را در حصار لحظه ها زندانی ساخته اند وبه روز مرگی پرداخته اند از غمی که بر دلم حاکم گشته به گوشه ای از این معبد تنهایی خویش می روم وسرم را از فرط خجالت از معبودم به پائین افکنده ام وبر درون کویر ویران شده درونم پای می نهم وبر سنگفرشهای هستی خویش می نشینم وچهار ستون بودن خویش را سخت در اغوش خود می فشارم وبه سراغ زیباترین بهانه گریستنم میروم وبا روح نا تمام خود به گفتگو می نشینم وحرفهای قلبم را با تو نجوا می کنم ودر برابرت هویده می سازم  من از امامم برای ازادی ام از بند تن از بند غربتکده واز بند همه بند هایی که روح را به اسارت می کشند راه چاره می خواهم

یا مهدی !برایم از خداوند طلب مغفرت کن چرا که بنده خطاکاری هستم روزگار اغشته گشته.

خ تیر انداز

¤ نویسنده: طلبه